Ook van deze auteur zijn/is:

Eenzaamheid onderwerp van de stadsdeelraad



Da’s natuurlijk iets heel anders dan alleen-zijn. Ik ben bijvoorbeeld alleen, en dat heeft z’n voordelen en z’n nadelen: onder andere kan ik ’s nachts als ik wakker word, werken op m’n computer zonder iemand te storen, daar tegenover staat dat je niemand hebt om direct op te steunen. Eenzaam echter ben ik al vanaf heel vroeg. Ik schreef in een verhaal over m’n kleuterschool eens: eenzaamheid begint vroeg en gaat nooit meer over.
Goedgoed, eenzaamheid, zegt de stadsdeelraad. Mij best.
Tienduizenden mensen zijn in dit stadsdeel eenzaam/alleen. Een deel ervan heeft hulp nodig. Artsen en zorgorganisaties worden ingeschakeld voor oplossingen.
Mij best. Ze zijn vakkundig, maar geen professionele ideeënbedenkers. Dan moet je misschien meer bij marketinggerichte reclamecreatievelingen zijn – die kunnen brainstormen. En dat ze niet genoeg weten van de doelgroep, dat wordt wel weer aangevuld door de eerstgenoemde groep.
Overigens kan ik een stukje oplossing voor sommigen wel hier voorstellen: help mensen die willen en kunnen, om hun mémoires te schrijven. M’n ervaringen op dat gebied zijn over het algemeen heel positief geweest. De mensen hebben weer een doel. En ze blijken een geschiedenis te hebben. Een gepensioneerde makelaar zei eens tegen me: ik wist niet dat ik zoveel heb meegemaakt. De historische waarde is niet altijd zo groot – ikzelf heb echter vrij vaak bijgedragen aan biografieën: de noodzaak tot historisch verantwoord kost dan echter veel extra werk. Een man die misdienaar en later boekhouder was geweest, maakte een vijftiental boekjes van z’n mémoires. Maak er eentje voor het Gemeente Archief, zei ik. Hij deed en kijk, een journalist zag en putte uit de bron.
Een ander idee: bij een cruciale feestdag, jubileum of verjaardag, organiseer voor de feestvierder een liber amicorum (dat kan vaker dan men denkt).
Ook een praatgroepje van herinneraars is een mogelijkheid. Breng wat alleenners bij elkaar. Wel zal dan, in geval van een gespreksleider, een vakman moeten worden gevraagd: het is door een instantie jaren geleden geprobeerd met een welwillende welzijnsman, maar saai… saai! Het stopte goddank gauw.
Het zou goed zijn een commissie te vormen van zeg zes mensen die met hun ervaring c.q. ideeën eenzamen eh alleenners meer aandacht geven. Echte kwaliteit van de leden is wel nodig.  

Karel N.L. Grazell
Amsterdams stadsdichter uit Zuid

You have no rights to post comments

Reacties  

 
# AlleenzijnNora Oltmann 09-09-2013 08:39
Ik weet ook heel goed, wat alleenzijn is. Als je gepensionneerd bent, moet je je tijd goed zien in te vullen. Ik ben begonnen met het onderzoek naar mijn voorouders en daar geniet ik nog dagelijks van. Gelukkig heb ik drie goede vriendinnen en een paar lieve buren. Deskundige hulp lijkt een oplossing, maar is 't m.i. niet. Een commissie o.i.d. vind ik goed idee!
Nora Oltmann