AAN HET DANIËL WILLINKPLEIN

Ook ik heb een herinnering aan het "Goede Heertje" uit de tweede helft van de jaren vijftig. Mijn broer Ben toen 9/10 jaar oud kwam herhaaldelijk thuis met geschenken van een zekere waarde die hij van de man in kwestie en zijn vrouw ontving. Ook allerlei lekkers van Kwekkeboom - werkelijk dozen vol. Mijn ouders raakten hierdoor ongerust en toen broer bovendien met 'sterke verhalen' kwam over bijvoorbeeld een grammofoonplaat kopen in Parijs en dan weer snel terug, gevolgd door die arrestatie waren ze niet echt verwonderd.
Er werd in de buurt druk gespeculeerd op "wat voor baan die man zou krijgen na de straf". Daar werden hele gezellige avonden aan gewijd met veel lekkers uit de nachtwinkel in de Rijnstraat. Buren kwamen nader tot elkaar, spanning en sensatie !

Wij woonden op het Victorieplein naast de kleuterschool en mijn vader was direct na de oorlog een avondschool - Instituut Holland begonnen - jarenlang een begrip in de Rivierenbuurt.
Soms kom ik ex cursisten tegen die zich mijn vader Bernard Woorts nog herinneren dat doet mij altijd veel plezier.
Mijn ouders kraakten de etage op nr 9/3 vlak voor de hongerwinter. Een pension voor Duitse officieren had er een tijdje gezeten maar die waren vermoedelijk na Dolle Dinsdag vertrokken.
Voorheen was de etage het adres van puddingfabrikant Dr. Oetker geweest.
In het benedenhuis woonde na de oorlog Mw Ida de Leeuw van Rees, later tandarts de heer La Parra, de 1e etage Mw de Haas, zij was veganist en van haar leerde ik op een andere manier naar de natuur te kijken.
Op de 2e etage woonde de Fam Prager en de fam. van Embden op de 3e verdieping gevolgd later door Dr. Heller en zijn gezin. Bij de fam. Heller woonde op de 4e etage juwelier de heer Louis de Metz met zijn vrouw Nana. Een vreselijk avontuurlijk man en begenadigd verteller, wij hingen aan zijn lippen. Tijdens warme zomers mocht ik hem koelte toewuiven met een grote waaier terwijl kleinere kinderen met open mond op de grond zaten en naar zijn verhalen en zelf bedachte sprookjes luisterden. Vooral bij de fam. Prager en de heer en mevrouw de Metz was ik kind aan huis.
Met veel genegenheid herinner ik mij al deze buren, ik was nog klein en in 1940 geboren, maar begreep heel goed dat er iets geheims was waar bij mij thuis fluisterend over gesproken werd.
Mijn vader gaf ook privé lessen Engels aan huis bij de weinige joodse families die waren overgebleven.

Langzamerhand begon ik de legpuzzel te begrijpen en toen bovendien van al mijn moeders vriendinnen (zij groeide op in de binnenstad was een bekende zwemster geweest in de jaren dertig zwemclub Internos/Heiligenweg) er niemand terug kwam, was dat een bron van groot verdriet.

Bernard Woorts (met hoed) en collega en vriend Wim Kaaij met wie hij samen jarenlang Instituut Holland vorm gaf. Niet alleen aan het Victorieplein maar ook in buurthuizen in o.a. Betondorp werden avondlessen gegeven. Aan jonge mensen die gedeeltelijk hun school gemist hadden anderen die wilden emigreren en ouderen die zich de Engelse taal wilden eigen maken om later hun kleinkinderen te kunnen verstaan.

Tot 1968 heeft Instituut Holland gefunctioneerd. Zelf ben eind 1960 naar Italië vertrokken waar ik enkele decennia bleef wonen.

Marijke Woorts - 3 juni 2009 - mariwoorts (AD) planet.nl