Ook van deze auteur zijn/is:
300 - Anno Toen (9)
De laatste overgebleven lezers (de diehards) vragen zich natuurlijk af: hoe zat het met de technische outfit in de dertiger jaren bij een bewoner van een nette wijk zoals de ` Stadionbuurt. Wat was het materiaal waar moeder de vrouw (ja, moeder de man kenden we toen nog niet) de tent mee draaiende moest houden. Laten we eens de keuken ingaan. De aanrecht (rechtbank zei mijn grootmoeder) liep niet helemaal door van muur tot muur. Het laatste stukje werd overbrugd door houten plankjes waar het gasstel op stond.. Bij ons 2 ½ pit, twee grote een kleintje, de “zuinigbrander”. Daarop kon spul ja, we aten spul dat al gaar was maar nog even warm gehouden moest worden. Voor die plankjes hing een gordijntje tot de grond waarachter b.v. wat emmers en andere schoonmaak attributen stonden. In het midden van de granieten aanrecht een fonteintje en uiterst links stond bij ons een 2 pits oliestel, Haller stond er op. Zat een klein patrijspoortje op waardoor je kon zien of de pit brandde. Alsof je dat niet kon ruiken. Aan de muur een koffiemolen met slinger. Ik denk dat die normaliter levenslang meegaan maar wij hebben ‘m aan gort gedraaid in de oorlog met tarwe en rogge. Inferieur ding dus. Onze aanrecht vertoonde enkele barsten doordat we er in de bezetting carbid op hebben stukgeslagen met de achterkant van de bijl. Dat droeg weer bij aan een penetrante lucht doordat ook kruimels carbid in die barsten kwamen. Ik herinner me ook een van de eerste stofzuigers: een Excelsior. Het model van een bezem, maar dan geheel van metaal. De steel was zwart en de rest geheel zilverkleurig metaal. Aan isolerend materiaal was kennelijk niet gedacht. Mijn oom Gerrit heeft voor mijn oma en oude fiets binnenband doorgeknipt en om de metalen steel gedaan. Oma is inderdaad pas veel later een natuurlijke dood gestorven. Nog een detail: er zat een stoffen stof zak in die je bij het legen met de hand binnenstebuiten moest keren om goed leeg te halen. Zo kreeg je het stof weer terug: Een primaire vorm van hergebruik. Pas jaren na de oorlog kreeg (of eigenlijk kochten) mijn ouders een fornuis en een koelkast. Die laatste stond dreigend te grommen als hij “aan” sprong. Nog een ding moet ik vermelden. In een hoekje op de schoorsteenmantel (in het midden stond overal een klok) stond meestal een soort collectebusje. Voor welk doel hing af can religie of b.v.politieke voorkeur. Daarbij moeten we ons realiseren dat het hier niet om een volksbuurt ging en dat er sprake was van redelijke nieuwbouw. Wij waren echt wel eigentijds Mijn tante in de 2e Jan Steenstraat had in die jaren een soort “ijsbuffet” als toilet waarvan je voor gebruik de deksel er moest afhalen. De Gemeente Amsterdam leverde in die tijd wl service: de “boldootwagen” kwam de emmers legen . . . . Ben Okker - juni 2014 - Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. |