Genieten

Genieten jullie wel genoeg? Ik bedoel genieten jullie wel voldoende van de dingen waar je mee bezig bent? Want dat is erg in tegenwoordig. Genieten. Komt geloof ik uit de voetbalwereld. Daar dook het een paar jaar geleden plotseling op. Bij speler Ikseizet die naar een vereniging in Engeland vertrok en van een gearriveerde collega het advies kreeg om vooral te genieten. Daarna las ik het vaker, ook bij andere sporten. Dat er vooral genoten moest worden. Met de afgelopen Olympische Spelen als hoogtepunt. Daar is me wat af genoten, zeg.

Ik ben altijd wel in voor zo’n nieuwigheid en nam me in april daarom voor om extra te genieten van deze zomer. En in mei wilde het met al dat mooie weer best lukken, dat wil zeggen in Sevilla. Juni ging ook nog best maar daarna kwam de klad er een beetje in. Doordat het weer niet echt meewerkte en lichamelijk zat ik ook even in een dipje. Kortom, het werd niet het echte genieten dat ik voor ogen had.

Misschien zoek je het wel te ver van huis, dacht ik toen en vol ijver zetten we ons aan het verkennen van de naaste omgeving en de stad die ik lief heb. Het resultaat viel niet tegen en zondag besloten we daarom om gewoon in de buurt te blijven. Geen bezoek aan de stad om de kunstmarkt te bekijken, gewoon lekker een beetje wandelen in het Amstelpark.

Het park lag er rustig bij. Dank zij de activiteiten van allerlei groepen is er geen beest meer te zien. Zeehonden, schapen, apen, paarden, kippen, hanen, honden, runderen, ze zijn allemaal met een mij onbekende bestemming afgevoerd en wij moesten het doen met wat naaktslakken en exemplaren van homo sapiens.
Dan zal je wel genoten hebben zie ik sommige lezers al denken. Beetje cynische vraag en ik begrijp wel waarom maar in dit geval is hij niet terecht. Het park zette namelijk z’n beste beentje voor. De natuur begon weliswaar met een duidelijk statement door al na een paar honderd meter een groepje herfsttijloos op onze weg te plaatsen maar daardoor wisten we meteen waar we aan toe waren. Geen gezeur meer over de zomer, die is afgelopen. Lekker genieten van de herfst met bijbehorende kleurenpracht, bloeiende velden najaarsanemonen, knalrode bessen aan de bomen en struiken en wie weet over een week of wat een mooie Indian Summer.

Dat deden we dus, genieten. Ook in het glazen huis bij het werk van de kunstenares die daar exposeerde. Lydia Bakker. Ik kende haar niet wat meer over mij dan over haar zegt. Haar werk sprak me in ieder geval aan, lekker stukje klassieke muziek op de achtergrond en in een flits zag ik ons aan het werk in Frankrijk bij Leo Musch en op ons clubje in Hilversum. Gouden tijden realiseerde ik me. Helaas zit er een beetje de klad in onze schilderactiviteiten. Ik kreeg er echter gelijk weer enorm zin in toen ik langs het werk van Lydia drentelde. En we namen ons voor om van de herfst weer een schilderclubje te zoeken.
Het leuke was dat er nog een tweede expositie was in de Orangerie. Glas en kleiwerk van een tweetal kunstenaars. Ook heerlijk om te doen. En wat mooi dat het park gelegenheid verschaft om dat te tonen.
Het mooie weer had heel wat bezoekers gelokt. Het midgetgolfterreintje kon de toeloop nauwelijks aan, hele families waren bezig met de picknick op grasveldjes en vele oudjes uit de tehuizen in Buitenveldert werden door hun kinderen uitgelaten. Wij hielpen een oudere heer bij de rails van het parktreintje. Z’n rollator bleef steken en helemaal in de geest van het huidige regeringsbeleid schoten we te hulp als deelnemer aan de zorgzame samenleving die Balkenende c.s. voor ogen hebben. Wel voorzichtig doen gaven we hem als boodschap mee. Hij vertelde dat het lopen hem wat moeilijker viel dan vroeger. Maar ja, met z’n 97 jaar en 4 achterkleinkinderen had hij niet te klagen.

Zevenennegentig! En ik realiseerde me dat ik eigenlijk pas kwam kijken. We gooiden er gelijk een kwiekere pas tegenaan en maakten ons rondje park af. De consumptie in het parkrestaurant lieten we achterwege omdat we ons hadden voorgenomen om een ijsje te eten. Als oudbewoner van de Scheldestraat kon dat natuurlijk alleen maar bij Venetië het geval zijn. Het werden drie grote bollen heerlijk ijs, met een dot slagroom. Als voorproefje voor de wandeling die we volgende week (7 september 2008, red.) gaan maken in de Rivierenbuurt met vroegere bewoners.
Je begrijpt natuurlijk al onder welk motto we die wandeling organiseren. Precies. Genieten.

Ruud Jansen - 1 september 2008
Email: 

<< index Ruud Jansen

Terug naar de vorige pagina <<