Het is al weer een paar maanden geleden dat ik uit Australië een foto van de Scheldestraat ontving. Gemaakt in 1948 of 1950 schreef de afzendster me. In zwart wit, hoe kan het anders, de middenweg nog bestraat met zgn. kinderhoofdjes en de winkels van Soeting, de wijnhandel en de kantoorboekhandel/leesbibliotheek van van Tulder prominent op de voorgrond. Ik nam me toen gelijk voor om vanaf dezelfde plaats een foto van de straat nu te maken. Ongeveer zestig jaar later dus.
Door allerlei oorzaken kwam het er niet van maar gisteren was het dan toch eindelijk zo ver. Niet dat het weer nou direct uitnodigde om er uit te gaan maar we hadden gewoon zin om even vanachter de computer vandaan te klimmen. Kijkje nemen hoe het er voor staat met de tunnelbouw op het Scheldeplein, van die dingen. Paraplu mee want de buien waren niet van de lucht. Fototoestel ook mee, uiteraard want anders blijft het bij woorden.
Het was lekker rustig bij de RAI, vakantietijd en we konden de auto gemakkelijk kwijt. Ja, ik weet het, op de fiets was beter geweest maar met windkracht vier en regen vinden we die tien kilometer vanuit Amstelveen dan niet leuk meer.
Ik was nieuwsgierig hoe het er bij het Scheldeplein zou uitzien. Of het volledig op de schop genomen zou zijn maar het viel me mee. Neemt niet weg dat het allemaal erg lang gaat duren. Waarom niet wat harder er tegenaan en in een jaartje met die mol onder de stad door?
Om de juiste positie voor m’n foto van de Scheldestraat te bepalen had ik het exemplaar uit 1948 meegenomen. Wel aardig dat ik bijna uitkwam bij de deur van het huis waar ik een deel van m’n jeugd doorbracht.

De Scheldestraat anno nu en ongeveer 1948
Beweeg met de muisaanwijzer over de foto

We maakten daarna nog een rondje door de buurt. Jos en Paul noemden de Scheldestraat laatst zelfs een boulevard. Dat zie ik er niet in. De Amstellanen en de Apollolaan kan je met enige goede wil boulevards noemen maar de Scheldestraat is gewoon een winkelstraat zoals de Rijnstraat of de Maasstraat. Laat ik er wel gelijk aan toevoegen dat ik deze vooroorlogse manier van stedenbouw prefereer boven de steriele slaapwijken met in de weekends uitgestorven winkelcentra van tegenwoordig.

Het Scheldeplein juli 2007

Ik maakte tijdens onze wandeling meteen gebruik van de gelegenheid om te kijken of er nog teksten of afbeeldingen op huizen staan die aan de oorlog 40-45 herinneren. Ja, dat van die witte huisnummers ken ik maar in m’n geheugen zweven vage beelden van zwarte plaatsnamen op gele vlakken. Hilversum, Utrecht, op de hoek van de Amstellaan en de Rijnstraat. En op andere plaatsen. Maar ik kwam er geen een tegen. Misschien verdwenen of misschien bestaan ze alleen maar in m’n fantasie.
We sloten onze wandeling natuurlijk af met een ijsje bij Venetië en ik maakte gelijk gebruik van de gelegenheid om te informeren naar de leeftijd van de zaak. Dat was nog niet zo eenvoudig. Wanneer de zaak was geopend? Hoe lang geleden? Terwijl er twee bekertjes werden gevuld met tutti frutti, malaga, straciatella en een dot slagroom, discussieerde het personeel, uiteraard in het Italiaans, over deze vraag. Het antwoord bleef niet uit. Drie en zeventig jaar kreeg ik te horen. En binnen hing een foto van Roberto, die er vanaf het begin bij was geweest.
Het antwoord hield in dat de zaak in 1934 was geopend. Moet kunnen, diverse lezers hebben me verzekerd dat de zaak al voor de oorlog bestond.
Toen we klaar waren met ons ijsje heb ik nog gevraagd of ik een plaatje van de foto mocht maken. Van Roberto dus. Maar dat zagen ze niet zo zitten. Ik kon het me wel voorstellen. Ten eerste was het druk en om nou zo maar een vreemde binnen te laten in de ruimte waar het ijs wordt bereid. Ik zou daar ook voorzichtig mee zijn, je weet maar nooit, voor je het weet zijn de geheime ijsrecepten verdwenen. Ik moest nog maar een keertje terugkomen, als Roberto er was. Dan kon ik met hem een praatje maken, over vroeger.
Toen we weer naar de auto terugliepen begon het weer te regenen. Maar daar kan je best tegen als je drie en zeventig bent.

PS. Toch nieuwsgierig of Roberto nog leeft en wat hij te vertellen heeft.

Ruud Jansen
Email: ruudenlia@wanadoo.nl

<< index Ruud Jansen

Terug naar de vorige pagina <<