DUIF MET BOERENKOOL
Die paar jaar dat we op de
Rivierenlaan inwoonden, was m’n vader er meer niet dan wel.
We kwamen uit Amstelveen hier terecht omdat hij in de
illegaliteit zat en hem op gegeven moment werd aangeraden
zich uit de voeten te maken. Geruime tijd al woonde m’n
grootvader - die kort ervoor was overleden aan tbc - met z’n
twee jongste kinderen op de derde etage op nummer 262.
Heden -
President Kennedylaan 262 (was Rivierenlaan)
Foto:
Google Streetview
Er werd toen
gelijk plaats gemaakt voor m’n moeder met haar kroost. M’n
vader zat inmiddels al hoog en breed ergens in het zuiden
van het land en had zich daar bij ‘n andere verzetsgroep
aangesloten. We zagen hem heel sporadisch tot het moment dat
hij werd opgepakt en via een omweg uiteindelijk in het PDA
heeft vastgezeten. In die tijd hebben we hem zo’n anderhalf
jaar niet gezien. Het enige kontact tussen m’n ouders waren
briefwisselingen en die keer dat m’n moeder aan de poort
listig ‘n pakje met bijvoeding heeft kunnen afgeven en een
glimp van hem heeft opgevangen.
Een van de weinige dingen die mij nog helder voor de geest
staan, was het moment dat hij weer vrij was en ineens
glunderend achter me stond. Ik zat toen voorovergebogen op
m’n hurken op de stenen trap naar de voordeur en hoorde
plotseling m’n vaders stem. Zo’n kaal geschoren kop, waar
hij ons toen mee verraste, is trouwens de laatste tijd
ongekend populair. Wanneer je op zo’n ‘model kojak’ gefocust
bent, maakt dat de identificatie vaak niet eenvoudig. Zeker
niet wanneer je iemand geruime tijd niet hebt gezien. Ook
toen niet.
Een buurvrouw van ‘n paar huizen verderop, die iets voor de
bereiding van de avondpot nodig had, keek tenminste nogal
verschrikt op toen ze die middag m’n vader ineengestrengeld
in m’n moeders armen zag kroelen. Toen het duidelijk was dat
er niks ontoelaatbaars aan de hand was, slaakte ze ‘n gil
van verbazing waarna ze gelijk is overgegaan tot changing
partners. Dit detail heb ik veel later meer dan eens van m’n
moeder moeten horen en heeft kennelijk iets aan de
feestvreugde afgedaan.
Ach, natuurlijk kan iedereen zich de blijdschap voorstellen
wanneer iemand uit je nabije omgeving geruime tijd uit beeld
is en eindelijk weer terug is. Nou eerlijk gezegd, ik niet.
Op z’n herhaald verzoek om mee naar boven te gaan,
antwoordde ik dat ik liever nog even buiten wilde spelen..
Toen ik me na ‘n tijdje in de feestvreugde had gemengd, lag
er op het buffet iets in ‘n grauw stukje pakpapier op me te
wachten. Het bleek ‘n spiegeltje te zijn in ‘n primitief
rood houdertje, waarbij me is bijgebleven dat er nogal
royaal met karton was omgesprongen.
Een van de gebeurtenissen uit die periode die ik later van
m’n vader hoorde, was de geschiedenis met ‘n duif. Het was
midden in de winter en hij had ergens bij ’n boer – die bij
verkoop op z’n boerderij nogal aan de prijzige kant was - ‘n
struikje boerenkool weten te organiseren.
Ervan overtuigd dat het goed verborgen was, reed m’n vader
op z’n fiets met van die enorme handwarmers nog ‘n stukje
door het Bosplan om te kijken of er hout voor de kachel te
vinden was, van ‘n formaat dat wat later met z’n broer naar
de Rivierenlaan te transporteren was.
Op de hoogte van de grote speelvijver hoorde hij plotseling
‘n lichte knal en niet veel later dwarrelde er ‘n
aangeschoten duif rakelings over z’n hoofd. Al snel zat ‘t
beestje verscholen in een van die flappen aan het stuur en
fietste hij verder om zijn zuster in Amstelveen te verrassen
met die boerenkool, samen met die onverwachte buit. Daar
moest hij voor iets anders toch even zijn. Maar hij had niet
op de waard gerekend en voordat het zover was, doemde er
plotseling ‘n jonge Duitser uit de schemer op, die ‘n teken
gaf om te stoppen.
Na eerst ‘n poosje verbaasd naar m’n vaders nogal gezwollen,
geïmproviseerde ‘proviandkelder’ gestaard te hebben, moest
de speciaal voor zulke gelegenheden xxl-broek naar beneden.
Dat was nog ‘n hele hijs met z’n ene hand in de buurt van
die bij wijlen zachtjes piepende duif. Toen uiteindelijk ’n
nogal zielig struikje boerenkool voor de voeten van die
jonge gast in de sneeuw plofte, snauwde deze m’n vader
verbaasd toe : ‘Wass ist los, Krauskohl im Hose...?’
Gelukkig overstemde z’n ferme toon het geluid van ’t
geschrokken beestje.
M’n vader wees opgelucht naar de rafelige onderbroek en
merkte op alsof het de gewoonste zaak van de wereld was:
‘Jawohl, Herr Leutnant.. Krauskohl im Hose..für die Wärme..’
Glunderend en tegelijk wat meewarig met z’n hoofd schuddend
stond onze oosterbuur erbij, toen m’n vader wat stijfjes
weer op dat flappenrijwiel kroop.
Na de oorlog heeft hij op verjaardagen dit tafereeltje vaak
nagespeeld. Maar de premiere vond plaats die keer bij z’n
zuster. Nadat de duif met ‘n inmiddels slap nekje, veilig,
jawohl Herr Leutnant, bovenop de Krauskohl bij haar in het
schuurtje lag.
Recept met
Duif:
Van genoemde tante heb ik onderstaand crisis-recept met
duif:
duif 4 a 5 uur trekken in een liter water op ‘n Haller
oliestelletje
(wel eerst plukken en schoonmaken !)
winterwortel, prei, aardappel en uien klein snijden
nb: indien aardappels bevroren zijn, apart koken met royaal
zout en ’n stuk oud brood, waardoor de zoete smaak wordt
verminderd
ingrediënten toevoegen aan bouillon, wanneer duif praktisch
gaar is
sojameel, eerst aanmaken met koud water tot ’n niet te dun
papje. Bevat veel eiwitten, vetten en koolhydraten.
Eventueel goed vervangingsmiddel voor vlees.
peper, zout en indien voorhanden ‘n laurierblaadje
Roderick H.
Wagenvoort
27 december 2009
roderickvg
(ad) hotmail.com
Terug naar de vorige pagina << |