Een volwassen man, tekenaar, al dertig
jaar weg uit 'zijn' buurt, probeert zich te bevrijden van zijn demonen door dagenlang
dwangmatig te wandelen door het heldere stratenplan van Berlages Plan-Zuid. Daarbij moet
hij, bij wijze van shocktherapie, alles nog eens opnieuw beleven. Dat is vaker gebeurd, in
autobiografische Nederlandse literatuur, maar zelden zo goed als Gellings het hier doet. -
Aleid Truijens in de Volkskrant.
Gellings is vooral een dichter, het gaat
hem om de sfeer, om de precieze formuleringen. Geen ketelmuziek, geen toestanden. - Paul
Arnoldussen in Het Parool.
De schrijver weet de sfeer van de
Rivierenbuurt goed op te roepen. Het is op veel plaatsen alsof je er zelf middenin staat.
- Ingrid Hoogervorst in De Telegraaf.
De setting van Zuidelijke Wandelweg is niet slecht - ook met de
combinatie van de terreur van de klasgenoten en de verhalen over de nazi-tijd - Arjen
Fortuin in NRC Handelsblad.
Een zeldzaamheid waar ik geen eerdere
voorbeelden van ken. De meeste herinneringen heeft Gellings aan de gebouwen. Hij - zelf
tekenaar - denkt vaak aan de leerlingen van Berlage, die deze wijken op de tekentafel
hebben laten ontstaan, en hij beschrijft de gebouwen, de woonblokken, de wijken,
nauwgezet. Ieder detail, van (sociaal-)historische tot architectonische elementen, klopt.
Goeie research dus, en een sterk geheugen. - Ward Wijndelts in Ons Amsterdam.
Maar nu het boekje waar ik echt echt heel
erg van onder de indruk ben. Ik denk dat er een nieuwe schrijver onder ons opstaat. Het is
Paul Gellings. - Martin Ros voor TROS Radio.
Gellings - óók dichter , hij
publiceerde drie bundels - is een meester in het beschrijven van de ellende die zijn
personages meemaken. Hij doet je hart ineen krimpen, je adem stokken en je tranen
opwellen. Gellings maakt hun tragiek voelbaar, zonder zich te bedienen van
sentimentaliteit. Zuidelijke Wandelweg is een
roman over oorlogsslachtoffers van na de bevrijding. Een roman vol indrukwekkende
passages, mooie observaties en prachtige, poëtische taal. - Henk Aalbers in de Gelderlander.
De sfeertekening is voortreffelijk en
universeel. De eerste zonnestralen die bladgoud op de tramrails leggen, verkeer dat
opzwelt als de zee, gordijnen die worden opengetrokken. De gevoelens van heimwee en
verlangen druipen van iedere pagina, maar van zelfmedelijden en tranerigheid is geen
sprake. - Laurent Meese in LEESIDEE.
Gellings heeft een zeer aansprekende
stijl, waardoor je je als lezer gedwee laat meenemen door het Amsterdam-Zuid van zijn
jeugd. Ook voor boekhandelaren ver buiten Amsterdam een aanrader! - Claudia van der Werf in Boekblad.
Zuidelijke Wandelweg is het levensverhaal
dat met veel inlevingsvermogen wordt verteld - Gerrit Jan Zwier in de Leeuwarder Courant.
Dankzij de heldere poëtische stijl word
je meedogenloos meegesleept door 'het ritme van de Rivierenbuurt, waar alles stroomt - tot
en met de tramrails.' - Jaap Zuierveld in de Universiteitskrant
Groningen.
Zuidelijke
Wandelweg is een heel persoonlijk relaas in een prachtige persoonlijke stijl
geschreven. Door het taalgebruik weet Gellings de beklemmende sfeer op te roepen die zo
goed past bij de naargeestige naoorlogse jaren, waarin zoveel mensen nog ontredderd zijn. - Henny Geijssen in (IN)Zoomen.
Zuidelijke
Wandelweg van Paul Gellings is een melancholiek boek. De auteur neemt de lezer mee
naar de buurt waar hij opgroeide. Naar Nieuw-Zuid in Amsterdam. De lezer wordt indringend
deelgenoot gemaakt - NIW.
Puike literatuur die meer dan het
gewoonlijke duizendkoppige publiek verdient. - media.doctors.