Ingezonden bijdrage van John Hendriks

Terug naar de vorige pagina <<

 

index ingezonden

Nederland

Pagina van John Hendriks

Inzender John Hendriks:
E-mail: j.e.hendriks@home.nl

Ik ben geboren op 8 juli 1937 in het Wilhelminagasthuis.
Wij woonden destijds in de Uiterwaardenstraat 70/3 en zijn in 1942 verhuisd naar de Niersstraat 22/1.
Daar, en in directe omgeving, heb ik mijn jeugd doorgebracht. Een deel uiteraard in de oorlog, en tot mijn huwelijk in 1963, bij mijn ouders. Aangezien ik nu dus 66 jaar ben is het even spitten in mijn geheugen, maar met enige moeite komen namen van vriendjes naar boven zoals Freddie Heere, Harrie Bakker en Remco Hamel, allen dus wonend in de Niersstraat.

Op school gegaan op de Bugenhagenschool in de Uiterwaardenstraat met als hoofd de Heer Kijlstra, een man met een bult.
De bijgevoegde klassenfoto is volgens mij uit 1945, aangezien we niet eerder naar school konden omdat de Duitsers de gebouwen bezet hielden.
We voetbalden op het terrein waar nu de flats staan op de Rivierenlaan. Dat was destijds een vlakte met op de achtergrond het Mirandabad, (zie de foto van het wereldelftal met namen als Paul Horn, Fred Gevers en Carel Cluen). Nooit van gehoord? Ik na de schooltijd ook niet meer. 

Het Mirandabad dus waar ik mijn eerste zwemlessen kreeg. Als je als kind een oorlog meemaakt zijn er natuurlijk herinneringen zoals een razzia in de Maasstraat waar iedereen die op de fiets was het voertuig diende in te leveren. Een man die dacht te ontkomen en onze straat invluchtte werd voor onze deur midden op straat met enige welgemikte schoten door de moffen alsnog van zijn fiets en zijn leven beroofd.

Op de dag dat ik 5 jaar werd, dat besefte ik toen natuurlijk nog niet, verhuisde Anne Frank van het Merwedeplein naar het Achterhuis.

Dierbare herinneringen?
Een vader die steeds moest onderduiken, omdat hij de leeftijd had om in Duitsland te werken, en het steeds ontvluchtte, op strooptocht ging met een tante van me. Langs de boeren in Noord-Holland met al het linnen en beddengoed uit de kast van mijn moeder om te ruilen tegen etenswaar en thuis kwam met een half varken wat hij zelf had moeten slachten (de beste man sloeg nog geen vlieg dood) en een reep chocolade die hij bij thuiskomst midden in de nacht naast mijn kussen in mijn bed lag. 

En dan het einde van die oorlog: alles wat buit gemaakt was werd uitgestald op het terrein van het Scheldeplein, daar waar nu de nieuwe RAI staat. Kanonnen, zoeklichten en al dat oorlogstuig.
Later werd het terrein gebruikt voor het BIO vakantieoord waar alle zielige kinderen (toen in mijn ogen) een tijdje mochten spelen en werden bijgevoerd.
Wij liepen over de niet meer gebruikte spoorlijn (kooltjes zoekend) naar boer Strikker die via de Boerenwetering dagelijks zijn verse waar van het land via een waterlift (bij het weeshuis) naar de veiling  bracht.

De latere Anne Frankschool in onze straat, waar we steeds werden weg gestuurd, omdat we tegen de muren liepen te voetballen.
De IJssalon "de Oase" in de Geul- of was het de Geleenstraat?
De Molenbeekstraat waar mijn vriend Jos Geel woonde die altijd zo'n ontzettend last van zijn astma had en regelmatig naar Zwitserland werd uit gezonden. 
Toen zat er ook in de Molenbeekstraat in een benedenwoning een schoenmaker, God hebbe zijn ziel, die bereid was om mijn, meestal nieuwe, schoenen voor thuiskomst te repareren omdat ik tijdens één van onze "voetbaltoernooien" de eerste de beste dag de zolen er onderuit trapte.
Op de andere hoek zat (ook in een woonhuis) een kapper (Premsela??) waar ik regelmatig naar toe werd gestuurd. En dan de drogist in de Maasstraat, tegenover bakkerij Tjomsma (wat een heerlijke bolletjes) waar je voor weinig een zakje salmiak kon kopen, de Albert Hein op de ene hoek en De Gruijter (Piet de dief) op de andere hoek van de Maasstraat.
In de Niersstraat op de hoek van de Molenbeekstraat was toen één bedrijf gevestigd, het garagebedrijf van de familie Koster. Eén van de zoons is later in het Gooi eenzelfde bedrijf begonnen (BMW) en redelijk beroemd geworden als autocoureur of crosser.

De enige "beroemdheid" die ik me van mijn klas en lagere school herinner is Co Rentmeester, later vertrokken naar Amerika en één van de beroemdste internationale fotografen geworden. (zie zijn website).

De kleinste foto is genomen door mijn moeder (mooie schaduw) in het Beatrixpark met het pierebadje. Het Beatrixpark waar ik 's zondags met mijn vader door liep om via de Goudkust naar het Olympisch Stadion te gaan waar om de veertien dagen mijn idolen van Blauw-Wit speelden.

De eerste Surinamer: Erwin Sparendam was een sensatie.
En toen ik later na schooltijd en diensttijd bij Hare Majesteits Marine, werkend bij Sporthuis Centrum op de hoek van de Overtoom en de Nassaukade, kennis maakte met een donders leuk verkoopstertje, geboren en getogen in Spangen Rotterdam, tijdelijk wonend op het Merwedeplein, aan de zijde waar Anne Frank ooit woonde en Mary Dresselhuijs toen nog woonde met in het Deltastraatje naar de wolkenkrabber het huis van Heintje Davids, (Januari 2004 ben ik 41 jaar met haar getrouwd) een hele grote schoonfamilie erbij kreeg van allemaal Spartanen en in verband met mijn werk naar Rotterdam verhuisde, was mijn Amsterdamse periode geschiedenis.

Maar ook nu na zoveel jaar, wonend in Brabant, zeggen mijn vrienden en kennissen : gij komt nie hier vandaon zulle, ge komt zekers oet Amsterdam ? Ja, Ik ben Amsterdammer en ben er nog steeds  trots op.     

John Hendriks, 2 januari 2004.

 

Deze digitale gedenksteen is voor het gezin Vos van
Niersstraat 22/1, mijn later ouderlijk huis.
Gegevensbron: www.joodsmonument.nl

Mozes Vos
Sara Vos-Montesinos
    

Overzicht digitale gedenkstenen in de Rivierenbuurt

 


Vergroot

 


Vergroot

 


Vergroot

Omhoog

Terug naar de vorige pagina <<