"Overblijvende herinneringen aan een verbroken jeugd"

Op de hoek van Vechtstraat 113 en Uiterwaardestraat 79 was de kruidenierswinkel van meneer van Cleef. Zijn zoontje lesje was mijn vriendje en was ruim anderhalf jaar ouder als ik. Samen speelden wij met zijn spoortreintje in de kelder van de zaak. Er hing altijd een lekkere geur in de zaak want vele goederen werden in die tijd niet verpakt maar los verkocht uit grote zakken van misschien wel 25kg of zwaarder.

Aan dezelfde kant in de Uiterwaardestraat hoek Eemsstraat was de groenteboer. Ik zie mijzelf nog staan kijken naar de aardappelwasmachine waarin de groenteboer de aardappels die klanten kochten stopte die dan met ruim water gewassen (geschild) werden. Soms mocht ik er ook een lekkere dikke winterwortel voor mijzelf kopen.
Aan de overkant in de Uiterwaardestraat op ongeveer nr. 96 was de winkel van de melkboer.

En aan dezelfde kant in de Uiterwaardestraat op ongeveer nr. 132, aan de overkant van de Rijnstraat, was de bakker. Op een zondagochtend ging ik daar met mijn vader heen om lekkere verse kadetjes te kopen.
Ook aan dezelfde kant in de Uiterwaardestraat, tussen de Vechtstraat en de Rijnstraat, was een grote levensmiddelenzaak met grote vitrines. Buiten op het trottoir stond vaak een bakfiets. Op een dag, het zal misschien in 1942 zijn geweest, ik was toen 7 jaar oud, speelde ik op straat samen met een stel andere jongens met de bakfiets. Ongelukkigerwijs botste de bakfiets tegen het winkelruit aan. De andere jongens holden snel weg en mijn vader kreeg een rekening te betalen van ik meen 25 guldens voor het gebarsten winkelruit. Hij heeft het maar betaald, vertelde hij mij later, omdat hij er niet veel drukte van wilde maken, alhoewel de ouders van de andere jongens er ook verantwoordelijk voor waren, aangezien wij Joods waren en hij geen onnodige last wilde hebben.

Ik herinner ook de schoenmaker iets verder in de Uiterwaardestraat, of was het de Trompenburgstraat, richting Amsteldijk. Vaak stond ik voor zijn winkelruit te kijken hoe hij houten spijkertjes in zijn mond hield terwijl hij die tegelijkertijd in de zolen van schoenen zat te hameren. Nog zie ik ook de metalen schoenspijkers voor hem op zijn werkbank liggen.
Op weg naar de speeltuin in de Gaaspstraat stond ik vaak even stil het schrijnwerkersatelier binnen te kijken. Vooraan tegen het plafond hing daar een grote houten vliegtuigpropeller.
Aan de overkant van de kruidenierszaak van meneer Cleef was de banketbakker.

Ik had een mooie autoped met dikke banden gekregen. Mijn vader had een volkstuintje. Waar dat precies was, herinner ik mij niet, maar ik meen dat het in de buurt van de Amstelveenseweg was. Nadat hij zijn fiets moest inleveren had mijn vader geen middel meer om de oogst thuis te brengen. De autoped werd daar voor in plaats gebruikt, maar die was niet bestand voor dergelijke zware vrachten en hield het niet lang vol. Het beduide een groot verlies voor mij maar mijn vader beloofde mij dat hij mij na de oorlog een fiets zou kopen. Hij hield zich aan zijn belofte want kort nadat wij in april 1946 in Engeland aankwamen kocht hij mij een fiets, weliswaar een tweedehandse, maar dat hinderde niets.