Ingezonden door Jan G. Kunst

Terug naar de vorige pagina <<

 

index ingezonden

Pagina van Jan G. Kunst

Victorieplein in herinnering

Het Geheugen van Plan Zuid opent zich bij het lezen als een ware goudmijn, waaruit iedere keer weer nieuwe schatten naar boven komen. Tegelijkertijd scherpt het het geheugen van iedere lezer, die toen-en-toen van alles meemaakten, maar het grote geheel niet kon overzien. Dat overkwam ook ons (toen kinderen Kunst) van het (toen nog) Daniel Willinkplein in die laatste jaren van de oorlog 1943-1945.


Victorieplein eind veertiger begin vijftiger jaren
Prentbriefkaart herkomst beeldbank Stadsarchief Amsterdam - rechthebbende onbekend

Natuurlijk werden we door onze ouders afgeschermd van heel veel wat er gebeurde in het verzet in onze directe omgeving. Vader zat er dik in, samen met een hele kring. Pas heel veel later kreeg je in de gaten dat b.v. brieven die je in die tijd per fiets maar even moest brengen naar deze of gene, geheime berichten bevatten, vitaal voor het verzetsnetwerk. Jou zouden ze niet zo gauw verdenken - je leeftijd nog onder de gevaargrens, hield je wel veilig.

Welke diepe indrukken heeft dat nu, jaren en jaren daarna, vastgezet in het geheugen? Dat zijn er gewoon teveel om op te noemen. Maar heel wat daarvan heb ik in het Nieuwsblad terug kunnen zien. Ik voel een sterke verwantschap met het blad en de vele, vele mensen, mannen en vrouwen, erachter, incluis alle lezers en begunstigers. Daniel Willink werd Victorie, maar een verleden kun je niet wegpoetsen. Om ons heen zijn zoveel joodse medeburgers, waaronder heel wat Duitse joden, gevlucht voor het opkomende nazigeweld in de 30'er jaren. Hoeveel joden lieten zich christelijk dopen, in de hoop en gedachte dat het garant zou staan voor hun veiligheid?


Een cartoon die aangeeft dat vader Kunst niet thuis was omdat hij een transport "bleekneusjes" begeleidde

Hoe vaak ging mijn vader naar de Euterpestraat om zulke mensen vrij te krijgen? Het bracht zijn eigen leven in gevaar. Er zijn tijden geweest dat hij niet meer thuis sliep. In die laatste tijd waren er in de vroege morgen dagopeningen en bidstonden in de Waalkerk. Mensen op weg naar hun werk...fietsen tegen de muur buiten gezet...alles bij kaarslicht binnen, soms met clandestiene elektriciteit.... een getuigenis...een teken gezet tegen de overmacht van het geweld. Waar zijn de vele joodse medeburgers om ons heen, bekende en minder bekende, gebleven? In de haast lieten deze en gene bij ons thuis iets van hun kostbaarheden in verzekerde bewaring. Zij, weggevoerd, verdwenen. Ons ging dát leed onze voordeur voorbij. Het zet mij tot op de dag van vandaag nog altijd aan het denken. Daarom zijn deze regels voor al die mensen, ouderen en jongeren, gewijd. Voor hen wij nooit meer kunnen en konden ontmoeten. Met diep respect en een Shalom voor altijd voor hun VREDE NU.

Jan G. Kunst - 2 januari 2011
johnku (at) mweb.co.za

Lees ook: De Waalkerk en Verzet in de Rivierenbuurt

 

Terug naar de vorige pagina <<