Ingezonden bijdrage van: Jan Rosenbaum

Terug naar de vorige pagina <<

 

index ingezonden

Duitsland

Pagina van Jan Rosenbaum

Eva Schloss en de Deurloostraat 68

Mijn naam is Jan Rosenbaum en ik woonde vanaf mijn geboorte in 1945 tot 1961 in de Deurloostraat op nummer 68, tegenover de hoek met de Volkerakstraat. Ik woon inmiddels voor mijn werk sinds een kwart eeuw in Hamburg, maar de Deurloostraat laat me nooit los, daar moet ik zo nu en dan even doorheen lopen.
Ben net voor het eerst in het gastenboek gaan neuzen, en las Pauline Wesselinks bericht (2006) over de opening van de tentoonstelling schilderijen van Heinz en Erich Geiringer in het verzetsmuseum.
Daarover wil ik graag iets vertellen, want dat was voor mij een adembenemende ervaring.

In maart 2007 was ik weer eens in Amsterdam, en omdat ik het verzetsmuseum in zijn nieuwe gedaante nog niet had gezien, ging ik daarheen, om meteen meegesleept te worden door de schilderijen van Heinz en Erich Geiringer, een vader met zijn zoon, die in de onderduik zijn gaan schilderen. Ze zijn allebei in Auschwitz omgekomen. Fritzi en Eva, moeder en dochter uit dat gezin, hebben Auschwitz overleefd, en hebben na de oorlog de schilderijen gevonden op het onderduikadres van hun echtgenoot en broer.
Tussen de tentoongestelde schilderijen waren ook biografische gegevens over het gezin Geiringer te lezen. Nadat de Russen Auschwitz hadden bevrijd, keerden moeder en dochter via Odessa en Marseille naar Amsterdam terug. In 1945 was Eva 16 jaar oud en liet zich inschrijven op het Amsterdams Lyceum.
Het inschrijvingsformulier voor die school was tentoongesteld en daarop had Eva als haar huisadres ingevuld: Deurloostraat 68.
Ik kreeg kippevel, dat was mijn adres, daar hadden wij gewoond !


Mijn moeder Rosi Rosenbaum, en ik als baby in de periode dat
Eva en Fritzi Schloss bij ons in woonden
familiefoto: Jan Rosenbaum

In de boekwinkel van het museum was een boek te koop: Herinneringen van een Joods meisje van Eva Schloss. Onmiddellijk gekocht en vertrokken naar een ver verleden.

13 juni 1945 kwamen Fritzi en Eva in Amsterdam aan, ze wisten niet waarheen ze konden gaan, want niemand was er meer. Ze herinnerden zich Martin Rosenbaum, van wie ze hoopten dat die niet gedeporteerd was omdat hij met een niet-joodse vrouw getrouwd was. Ze belden aan op nummer 68, mijn vader deed open en kon zijn ogen niet geloven.
Mijn moeder, Rosi Rosenbaum, lag op dat moment nog in het ziekenhuis omdat ze 3 dagen tevoren een baby, mij dus, ter wereld had gebracht. Fritzi en Eva hebben toen een paar weken bij ons ingewoond en mijn moeder geholpen met het verzorgen van Jantje, een ontluikend stukje nieuw leven na de hel.
Op één van die dagen werd er gebeld, en stond Otto Frank voor de deur. Hij had op de lijst van overlevenden gezien, dat Fritzi en Eva Geiringer hadden overleefd, en kwam vragen of zij iets wisten over zijn dochters. Enkele jaren later trouwden Otto en Fritzi en gingen in Basel wonen.
Eva deed eindexamen aan het Amsterdams Lyceum, trouwde met Zvi Schloss, en ging met hem in Londen wonen.
Via het museum kreeg ik het e-mailadres van Eva in Londen, na 62 jaar kreeg zij een e-mail van de baby van toen. Op 11 mei 2007 ben ik met mijn vrouw Miriam naar Londen gevlogen om haar en haar man Zvi te ontmoeten. Op het perron kwam Eva meteen recht op me af, herkende me met de woorden: "jongen, wat lijk je op je moeder!" Die 11de mei was ze ook nog jarig, en volgend jaar wordt zij hopelijk 80.
We hebben regelmatig contact, "Jantje" noemt ze me.

Vóór de oorlog woonden mijn ouders , evenals de Geiringers en Franks, ook op het Merwedeplein, zoals zoveel Joodse immigranten, men kende elkaar. En zoals in zoveel Joodse gezinnen na de oorlog: er werd nergens over gepraat. Ik weet zo goed als niets over het leven van mijn ouders in die jaren. Ik heb pas na het overlijden van mijn moeder in 1968 -uit nagelaten documenten- begrepen, dat zij in 1941 officieel Joods is geworden.
Zelfs dat werd me niet verteld . . . .

Jan Rosenbaum
26 november 2008
jan@janrosenbaum.de

 

Reactie van Eva Geiringer Schloss

I was so surprised when I got a letter from Jantje. I remember coming back from Auschwitz and finding a welcoming home at his father's place . But most of all I remember that wonderful little new life , that soft sweet baby, after all the destruction I had witnessed.
We spend some weeks with the Rosenbaum's before we were able to get back to our old apartment on the Merwedeplein. Otto Frank who came frequently to our home , gave me his Leica and encouraged me to become a photographer, which I did. I took many photos of Jantje and had kept the photos till recently when we moved to a small apartment and I had to throw away a lot of things. Later when I visited the Rosenbaum's in Hamburg, There it was the picture I had taken about 58 years ago.
Martin Rosenbaum (Jantje's father ) was my father's best friend in Amsterdam, I have very fond memories of Jantjes parents and though I don't see Jantje very often I feel very close to him , like family.

Eva Geiringer Schloss

TIP:
Lees ook de ingezonden bijdrage van Eva met 21 foto's uit haar familiealbum >>

Relevante links n.a.v. deze bijdrage:

omhoog

Terug naar de vorige pagina <<