|
index columns
NOORTJE KOMT ER AAN
Hoewel de aanleg van de NoordZuid-lijn bij de
gemiddelde Nederlander zo langzamerhand vooral leedvermaak
oproept door de voortdurende vertraging bij de uitvoering van
het project, verzakkingen van een paar huizen in de Vijzelstraat
en een gigantische kostenoverschrijding gaan de uitvoerders van
deze metrolijn gestaag verder met hun graafwerk.
Een paar jaar na de oorspronkelijk geplande datum
is het nu zelfs zo ver dat de tunnelboor aan het werk gaat.
Noortje zoals ze genoemd wordt is vlak bij het Centraal Station
opgebouwd in een speciaal caisson en gezegend door de
plaatselijke geestelijke staat ze te popelen om met het boren te
beginnen. Sterker nog, ze heeft zelfs al de eerste aarzelende
omwentelingen gemaakt en is bezig om een opening in de 1,5meter
dikke betonnen wand te boren. Daarna gaat ze op een diepte
tussen de 20 en 27 meter op weg richting Dam.
“Hadden ze nooit aan moeten beginnen,” zeggen
sommige deskundigen al een tijdje. “Tuurlijk wel,” roept een
andere groep. “Zo’n tunneltje boren is een fluitje van een
cent”.
En zo zullen de discussies voorlopig nog wel even doorgaan. Met
doemberichten over een instortende Bijenkorf en een omvallende
Munttoren.
Ik denk dat het allemaal wel mee zal vallen. Je
loopt hoogstens kans dat je op onverwachte obstakels stuit omdat
het eerste deel van de tunnel in de vroegere bedding van de
Amstel loopt. En wie weet komen ze de resten van het kasteel van
Gijsbrecht van Aemstel tegen.
Omdat we toch in de stad waren heb ik me er
gisteren even persoonlijk van overtuigd dat alle gebouwen in de
binnenstad nog overeind staan. Enige gezonde twijfel aan alle
verklaringen kan nooit kwaad.
Het Centraal Station stond er nog. Weliswaar ingepakt en binnen
smerig omdat de schoonmakers al een paar weken in staking zijn
maar de treinen reden nog.
Op het Damrak werd op veel plaatsen ijverig
gegraven. Of het iets met de tunnel te maken had weet ik niet.
Bij de Dam was dat in ieder geval wel zo. Schuttingen onttrokken
allerlei pompinstallaties aan het oog en het paleis was zelfs
helemaal ingepakt. Dat laatste heeft echter te maken met een
nieuwe badkamer voor de bewoonster en een fris kleurtje voor de
muren van het vroegere stadhuis.
Bij het nationaal monument sloeg de schrik me toch even om het
hart. Zaten die scheurtjes in de damkeitjes er altijd al in? Zou
Noortje er soms een sprintje in hebben gezet?
“Komt door de vorst,” zei een voorbijganger die
ons zag staan kijken. Maar we moesten verder. Via het Rokin waar
we halverwege een bezoekje wilde brengen aan het ondergrondse
station dat daar in aanbouw is. Als het open was tenminste.
Dat was het en via een trap daalden we af in het schemerduister
tot we op een plateautje arriveerden. Een hal met gigantische
afmetingen lag onder en voor ons. Men bouwt hier een station
gecombineerd met een parkeergarage. Het graven gaat nog een paar
maanden door tot ze een diepte van 27 meter hebben bereikt.
Grote pompinstallaties die koelvloeistof door een buizenstelsel
persen zorgen er voor dat de bodem naast de wanden bevroren
wordt om instortingsgevaar te voorkomen. Imponerende beelden
voor de nieuwsgierige bezoeker.
Het duurt nog een aantal jaren voor de eerste
metrotreinen hier passeren maar dat het gaat gebeuren lijkt me
zeker. Noortje komt er aan.
20 maart 2010
erJeetje.
|