Column Karel N.L. Grazell

Terug naar de vorige pagina <<
 

index columns

 

Niet meer zo piep

Multinational Shell bijvoorbeeld bericht graag in de media over zichzelf. Dus waarom zou ik als stadsdichter uit Zuid dat niet mogen?
In 1985 ontstond in Amsterdam de stichting Gilde: 50plussers gingen belangeloos hun kennis en ervaring aan anderen doorgeven. Ik meldde me meteen. En zo is min of meer Mee in Mokum (je weet wel, die rondleidingen door ouderen in de stad) bij mij thuis ontstaan, zo heb ik op het gebied van marketing in mijn respectieve Rivierenbuurtse woningen (en nu in het Buitenveldertse Bolestein) velen geadviseerd, onder meer hoge heren uit de omroepwereld, een bankier, Albert Heijn Gzn – wat schrijven betreft begeleidde ik met nogal succes onder anderen aanstaande reclameschrijvers en journalisten, maar ook verhalenschrijvers. En natuurlijk: dichters. Zo hielp ik de huidige stadsdichter van Haarlem, de talentvolle Sylva Hubers, en Gerard Beentjes: de uiterst actieve dorpsdichter van Laren, ik stond mede aan de wieg van de eerste bundelpublicatie van de hedense stadsdichter van Utrecht, Ingmar Heytze. En in 1988 kreeg ik m’n eerste bezoek van Wim Moerenhout.
Wim was verzekeringsmakelaar met pensioen en hij wilde poëzie schrijven. Ik gaf hem in vele zittingen les (over dichten kun je met boekenvol praten). Zowat elke veertien dagen kwam en komt hij bij me. Hij is nu 89.
Ik nam hem op in een leerlingencollectief, waarmee ik exposeerde, en optrad in theaters en andere zalen, ik had samen met hem een jaarlang een galerie Toonplaats in de stad, ik liet hem bij allerlei andere gelegenheden publiceren en optreden. Tegen de helft van de jaren negentig gaf ik hem een soort titel: de grijze dichter uit Osdorp. En toen ik in 2006 zelf tot stadsdeeldichter van ZuiderAmstel was gekozen, mailde ik een wethouder in Osdorp en Wim is nu stadsdeeldichter van West.
Hij mag dan 89 zijn, hij dicht en draagt nog steeds voor met verve. Met z’n rijzige, charismatische verschijning, z’n gedichten staat hij dicht bij z’n publiek. Daarnaast is hij in een goede conditie: hij fietst bij mooi weer nog steeds helemaal naar mij toe in het uiterste hoekje van Buitenveldert. En geniet van elke bloem die hij ontmoet, elke vogel die hij hoort. Hij tennist (op z’n 80e werd hij officieus in zijn leeftijdsgroep kampioen van Nederland dubbelspel). En naast al die activiteiten treedt hij in den lande op in de succesvolle Niet-meer-zo-piep Show: "Wat te doen met pensioen.", waarin oudere amateurs en professionals hun rol spelen, de ene keer in de Meervaart, een volgende in het Rotterdamse Zuidpleintheater en dan weer in het Haagse Diligentia. Enzovoorts. Zo’n beetje twee voorstellingen per week. Zijn rol? Hij draagt eigen poëzie voor. Hij wordt dan aangekondigd door een nestor van de professionele acteurs, bekend van Nederlandse en Vlaamse TV en toneelpodia: Bram van der Vlugt, de vroeger betabberde en bemijterde plaatsvervanger ook van Sinterklaas uit Spanje, die jaarlijks z’n bejubelde intocht maakte in Amsterdam. Vervolgens komt Wim voor het voetlicht en vertelt iets, waarna hij enkele gedichten met een weids gebaar voordraagt alsof hij een volleerd acteur is.
Zo vertelde hij in het Rotterdamse Zuidpleintheater hoe hij die havenstad tijdens z’n leven had gekend. Direct na de bevrijding in 1945 kwam ik uit de onderduik met een zware tas vol oorlog en ik zei tegen m’n moeder: ik ga eerst eens kijken hoe het overal is. En zo maakte ik in juni 1956 een tour. Ik zag onder andere de vernielingen van Arnhem, van Hedelen veel andere plaatsen. Ik zag ook de puinhopen van Rotterdam. Ik wist nu wat een oorlog precies was, een nietsontziende vernietiger, en ik huilde.

Grijze dichter van Osdorp.
Karel, zei hij eens tegen me in m’n Amsterdam-Zuidse woning, ik mag dan wel verzekeringsmakelaar zijn geweest, maar nu als grijze dichter van Osdorp voel ik dat ik echt iemand bèn.

En ik zeg het nog maar eens: hij is nu pas 89.

’n Paar regels van Wim:

Het leven kent voor zoekers mooie dingen...
Ik hoor ze daaglijks luider in mij zingen:
zij bieden mij een heerlijk toekomstbeeld.

Karel N.L. Grazell - 19 februari 2011
Amsterdams stadsdichter uit Zuid
 

 

Terug naar de vorige pagina <<