Column Karel N.L. Grazell

Terug naar de vorige pagina <<
 

index columns

Mooi in tooi
(en s.v.p. alles dichter bij alles)

We dachten dat de sneeuwluipaard een zwaar bedreigde diersoort was. De laatste jaren zagen we er nauwelijks eentje. Klimaatverandering. Soms sloop er een verarmoedigd exemplaar nog door de winterse kaalheid van onze omgeving. Hij m/v leek zwak en met gebogen kop. En de vacht was vol vlekken waar geen vacht meer was. De winters kenden haast geen wit meer, wie gooide er nog sneeuwballen?
Maar deze keer bleek het anders te zijn. De sneeuwluipaarden waren met honderden in het uitzicht geraakt, dat ik heb op dit fragment van de wereld. Ze slopen onder m’n ramen door de perken. Ze sliepen in de oksels van de ontbladerde bomen. Ze kropen onder en op de geparkeerde auto’s. Ze lagen in de frisse winterzon op de daken van de flatgebouwen. Ze draaiden rond de krentenbomen en de kornoeljes. Ik durfde niet maar buiten: hun witte muilen waren te wreed geopend, ik was bang uit te glijden op hun witte bloeddorst en gegrepen te worden door de klauwen van het noodlot..
Elke beweging, hoe gering ook, hoe virtueel ook, werd door hun witte loeren gevolgd – dwars door de ruiten van m’n woning heen. Het was zo erg dat het zelfs gevaarlijk leek om een gedachte te denken, om een woord te schrijven. Ik trachtte zoveel mogelijk in een staat van freeze te verkeren. Ik keek televisie, het kon nog als ik het geluid bijna stil hield en de soms wat ongelukkige ondertiteling beluisterde. Ik las veel boeken, veel gedichten, maar het omslaan van de bladzijden moest al voorzichtig gebeuren. De grijze gordijnen waren zoveel mogelijk dicht.
Tenslotte, na tientallen en tientallen dagen trokken ze zich terug, ze joegen teleurgesteld over de waterlinie en de grote rivieren, langs Velp en Nuenen, langs Dinkel en Roer, dwars door het Westfaalse landschap en Lippe-Detmold schrobberende, voorbij Berlijn en Chemnitz naar de Siberische toendra’s. Daar kropen ze verbitterd in hun sneeuwholen.
Ik kon weer naar buiten komen alsof ik een mail ben, een niets van taal in een digitale brievenbus.

voorjaarsklassiekers

De lente is er officieel nog niet. Maar het voorjaar kijkt niet op de kalender. Het steekt gewoon de bloemen naar ons toe. De krokussen, hyacinten, tulpen, narcissen, die eerste voorjaarsklassiekers. spelen hun na-sneeuwse kleuren door Rivierenbuurt en Irenebuurt en Buitenveldert en Apollobuurt en Stadionbuurt en Hoofddorppleinbuurt en Pijp en Concertgebouwbuurt*). En we horen de Mattheus Passion al: O Haupt voll Blut… (tijdens bevrijdingsfeesten in 1945 kreeg ik een blokfluit van een lieflijk meisje, met een leerboekje erbij – daarin begon het met O Haupt: heidense oogsthymne van rond het jaar 1000 uit de omgeving van Ootmarsum, zei de tekst, waar of niet waar). De gordijnen van het jaar gaan nu echt open: en daar wandelen we, ieder optredend als solist in het soms dramatische, soms komische stuk: De Zon Van 2010.

Een sneeuwklokje bloeit.
Gras tilt rillend de lente
uit de laatste sneeuw.


*) Die binnenkort gaan samensmelten met overigens veel te grote afstanden voor de overheidsdienstverlening en de interne communicatie (die van alle bewoners): doe daar wat aan, heren, anders is stadsdeel Zuid alleen nog maar een bordspelletje: Mens verveel je niet, voor wat zegmaar qualitate qua bestuurders. Neem mij bijvoorbeeld: ik woon als Buitenvelderder in een van de mooiste uithoeken van Amsterdam en Nederland (op die smerige angina pectoris na: de Amstelveenseweg na – maak er wat van, heren), de winkels zijn over het algemeen ver weg, de bewoners van de Pijp bijvoorbeeld eveneens, de overheid helemáál. Dat zou anders moeten: de mensen moeten niet naar het bestuur komen, het bestuur moet naar de mensen komen – en de bewoners moeten contact met de bewoners hebben. Open wat kleine overheidsfiliaaltjes en stimuleer het samen stadsdeel zijn (‘\samen zijn we Zuid’) met ideeën, met media als bladen en internet – en denk daarbij vooral in de termen van consumer benefits.
Zet Zuid goed op de kaart: we zijn het waard!

Karel N.L. Grazell
Amsterdams stadsdichter uit ZuiderAmstel

26 februari 2010

 

 

Terug naar de vorige pagina <<