Stichting ArtZuid is een initiatief van een aantal bewoners uit Amsterdam Zuid. Sinds vorig jaar zetten zij zich met een groeiend aantal vrijwilligers in om onze prachtige woonomgeving op een passende wijze te verlevendigen. Hoe willen ze dit doen? In de eerste plaats organiseerden zij van 16 augustus tot 26 oktober 2009 de sculptuurroute ArtZuid op de Apollolaan en Minervalaan. Deze lommerrijke lanen vormden het ideale decor om kunst tentoon te stellen. De sculptuurroute is een mooie aanleiding voor een nazomerse wandeling. U kon naast een verrassende combinatie kunstwerken, de zichtlijnen herontdekken die Berlage in zijn Plan-Zuid heeft verwerkt.
www.artzuid.nl

ArtZuid 2009
Richard Keijzer

Kunst op de Apollolaan, “en ze hebben er ook een mooie letter voor gebruikt”, kreeg ik van mijn maatje Alex te horen. Hij liet me meteen de website van ArtZuid zien. Inderdaad, een schitterend project, vooral omdat ik mijn eigen lettertype herkende.

Dus: camera mee, in lijn 24 gestapt en fluks naar de Apollolaan. Die laan is op zich al mooi om te bekijken, maar nu was het helemaal feest. Je moet toch wel lef hebben om een beeld te maken van een zonnebadende dame van 20 meter lang (waar en passant ook nog even de uitstekende delen waren afgezaagd). Niet iedereen was er over te spreken.

Of een volkswagenbusje, kennelijk van iemand die net een tomtom had gekocht (“HIER linksaf slaan!!!”). Afijn, het werd een dolle middag, zeker toen ik aan het einde een hoogwerker ontdekte, die door mij meteen als onderdeel van de straatexpositie werd bestempeld. Veel aaahh en ooohh roepen, het ding van alle kanten bekijken en op de foto zetten natuurlijk. Lachen, zeker toen er een dame van het type “rijpere kunstkenner” naast me kwam staan en afkeurende geluidjes begon te maken. Waarop ik natuurlijk alleen maar nog enthousiaster werd.

Mevrouw, ik zal het maar eerlijk zeggen: u werd ter plekke in de maling genomen en niet zo’n beetje ook.

Maar de “kunstkenners” roepen het vaak over zichzelf af, hoor. Ik heb ooit in het Gronings Museum twee van die typetjes een kwartier zien staan zwijmelen bij een kunstwerk. Toen ze wegwaren zei ik tegen de suppoost: “Hebben die nou al tijd naar de kast van de CV staan kijken?” Hij kon zijn lachen bijna niet houden, maar proestte toen uit: “Meneer, u heeft helemaal gelijk”.

Waarmee ik maar wil zeggen dat kunst iets heel persoonlijks is en gelukkig hebben we niet allemaal dezelfde smaak.

Richard Keijzer, november 2009